Projekty autorskie

Program IMPROmptu składa się z dziesięciu improwizowanych na wiolonczeli i fortepianie miniatur, z których każda nawiązuje do innej kompozycji Fryderyka Chopina. Wykonawcy – Marcin Zdunik i Aleksander Dębicz – reinterpretują w ten sposób twórczość kompozytora, ukazując ją w kontekście różnych stylów muzycznych.

W swoich improwizacjach powracają do Bacha, którego muzyka w dużym stopniu kształtowała wrażliwość wielkiego polskiego twórcy; w innym miejscu czerpią ze spuścizny Wagnera, kontynuatora chopinowskich eksploracji w świecie współbrzmień i relacji harmonicznych. Przez cały czas mówią jednak do słuchaczy własnymi słowami, chcąc zachować autentyzm i szczerość emocji, którymi dzielą się z publicznością.

Ideą Zdunika i Dębicza w tym projekcie jest nawiązanie do fenomenu ery romantyzmu, w której koncerty nie były tak oficjalnymi wydarzeniami, jak dziś. Dopuszczano spontaniczne reakcje publiczności, a pomiędzy poszczególnymi występami prowadzono swobodne rozmowy z udziałem artystów. Taka atmosfera prowokowała wykonawców i kompozytorów do podejmowania artystycznego ryzyka w muzycznej improwizacji. Pod wpływem chwili powstawały niekiedy całe, rozbudowane kompozycje, które jakością nie musiały wcale ustępować zapisanym utworom.

Julian Fontana, uczeń i przyjaciel Chopina z wielkim entuzjazmem wspominał improwizacje swojego mistrza; posunął się nawet do stwierdzenia, że jego najpiękniejsze kompozycje były jedynie odbiciem i echem jego improwizacji. Niektórzy wybitni twórcy, a pośród nich Liszt, Brahms i właśnie Chopin, improwizowali również w duetach, prezentując publiczności swobodną rozmowę dwóch instrumentów. Za sprawą polskich wykonawców podobnego przeżycia artystycznego możemy doświadczyć również dzisiaj.